Leven na de dood

In de Romeinse tijd werd zowel lijkbegraving als crematie toegepast. De stoffelijke resten werden bijgezet in een kuil, soms in een sarcofaag, die aan de oppervlakte meestal gemarkeerd was, soms met een grafsteen. Enkele tientallen grafstenen uit de Romeinse tijd zijn bewaard gebleven. Volwassenen werden meestal gecremeerd, zuigelingen en jonge kinderen begraven. De doden werden bij elkaar op een grafveld langs een van de uitvalswegen van de nederzetting begraven.

Cuijk, tussen de Grotestraat, Fraterstraat en Markt. Hier is in 2015 een Romeins kindergraf ontdekt.

De overledenen kregen allerlei geschenken mee voor de reis naar het dodenrijk en het verblijf aldaar: vaatwerk gevuld met voedsel en drank en persoonlijke bezittingen. Naarmate de overledene rijker was, waren zijn grafgiften kostbaarder en overvloediger. De rijkste graven worden aangetroffen in de buurt van stedelijke nederzettingen en villa's. Zuigelingen en jonge kinderen kregen soms kenmerkende grafgiften mee: een zuigflesje of miniatuur vaatwerk. De meeste gave voorwerpen die uit de Romeinse tijd bewaard zijn gebleven zijn afkomstig uit graven. Als een voorwerp niet opzettelijk in de grond werd gestopt als grafgift, kwam het immers pas in de grond terecht als het stuk gegaan was, als afval.

proxy.aspx-2

Deze hoge vaas op lage voet is een vondst uit Nederlandse bodem. Het stuk werd in 1914 gevonden in een graf bij Cuijk, het Romeinse Ceuclum. De vaas is buitengewoon zeldzaam vanwege de decoratie van gestempelde appliques. Op de wand van de nog hete vaas heeft de glasblazer glasklompjes aangebracht, die vast smolten aan de wand en direct werden gestempeld. De medaillons laten vrouwenhoofdjes zien.

Bron: Rijksmuseum van Oudheden, Leiden.